Deze uitspraak gebruik ik in opleidingen debiteurenbeheer vaak om het verschil aan te tonen tussen klanten die financiële moeilijkheden hebben en klanten die moedwillig zijn.
De laatste weken is dit gezegde ook al een aantal keer door mijn gedachten geschoten. Sommige klanten hebben het nu heel moeilijk, startups, groeibedrijven, kleine zelfstandigen, mensen op tijdelijke werkloosheid,… alle begrip daarvoor. In onderling overleg worden er aangepaste afspraken gemaakt: uitstel of afbetaalplannen. Het kan allemaal, in onderling overleg. Er zijn diverse mogelijkheden om samen de crisis te overleven. Nu een debiteur en straks terug een trouwe klant.
Er zijn ook andere klanten. Graag deel ik een stukje van een mail, opgesteld op 20 maart, die ik vorige week ontving.
Vooral de zin ‘ we hebben de betalingen van onze facturen opgeschort’ en ‘ als wij de economie in evenwicht willen houden is er een grote solidariteit nodig’ liggen zwaar op mijn maag. Vergeet niet, deze mail is 6 dagen na de lockdown geschreven en duidelijk een standaardmail.
Hoe ga je daar nu mee om?
Het eerste wat we hebben gedaan, is het bedrijf geanalyseerd: de onderneming bestaat sinds 2004, heeft 140 mensen in dienst, een stabiele omzet (130 MIO, 2018 tot en met 2016) en een stabiele winst (2 MIO, idem). Liquiditeitsratio net iets minder dan 1.
Uit het gehele handelsrapport bleek niets negatief. Er wordt een kredietadvies van 5 miljoen gegeven. Geen grote investeringen, geen grote schulden. Wel een stevige reserve en positief betaalgedrag in het eerste kwartaal. Omdat er in de mail ook geen sprake is van grote recente investeringen, kunnen we er van uitgaan dat die er niet zijn.
Uiteraard is 2 MIO winst geen vetpot, toch zijn er heel wat ondernemingen -klein en groot- die het met minder moeten doen. Het bedrijf dat meer dan 15 jaar bestaat heeft ook een degelijke reserve opgebouwd.
Daarom komt de oproep tot solidariteit voor mij heel fake over. Waar is de solidariteit van deze onderneming met zijn kleine en grote leveranciers? Waar toont deze standaardmail solidariteit naar de eigen leveranciers? Ik zie in deze brief eerder ‘eigen belang eerst’. Solidariteit vragen en egoïsme tonen.
We hebben de inhoud van de brief dan ook niet zomaar geaccepteerd en we hebben gebeld, empathisch en toch strikt. Het is ons gelukt om een concrete afspraak te maken. De leveranciers die dit niet doen, zullen ongetwijfeld nog lang op hun geld kunnen wachten.
Echte solidariteit blijft belangrijk
Ik wil met deze blog geen controverse uitlokken. Misschien zijn er factoren die niet zichtbaar zijn, misschien is er echt wel een liquiditeitsprobleem. Toch wil ik graag een oproep doen.
Echte solidariteit blijft belangrijk: de sterken moeten de zwakken helpen. Laat ons hopen dat bedrijven ( en particulieren) die uitstel nodig hebben dit durven blijven vragen aan elke individuele leverancier, liefst op een individuele manier. Zo kunnen debiteuren later terug klanten worden.
Laat ons ook hopen dat ‘profiteurs’ heel snel gaan inzien dat dit niet de periode is om moedwillig betalingen achter te houden. Dat de coronacrisis niet misbruikt mag worden als argument om niet te betalen.
Nu iedereen nood heeft aan correcte betalingen, zijn de profiteurs, de klanten die we nadien niet zullen missen.
Bron: miechielsentraining.be
